Met twee man op het podium blijft het Rabobank Development Team zich goed roeren in de Tour de Bretagne. Nick van der Lijke – elfde in de daguitslag – blijft leider in het jongerenklassement en runner-up in het algemeen klassement. Dylan van Baarle, die lang in de aanval was vandaag, mocht de trui van het combinatieklassement aantrekken.

Toch was ploegleider Arthur van Dongen niet helemaal content na afloop van de vierde etappe, die voerde van Le Rheu naar Fougeres over 156 kilometer. Al voor de rit werd duidelijk dat Rick Zabel niet starten kon als gevolg van zijn val van een dag voordien. Een bloeduitstorting op één van zijn benen speelde hem te veel parten. De andere renners van het Rabobank Development Team kregen vanochtend de opdracht mee om waar mogelijk wat op te schuiven in het algemeen klassement. Een oproep die niet aan dovemans oren gericht was, maar uiteindelijk niet veel tastbaar resultaat opleverde.

Dylvan van Baarle had de opdracht van Arthur van Dongen goed in zijn oren geknoopt, hij trok met drie metgezellen ten aanval. Omdat één renner in die kopgroep de trui van de klassementsleider verdedigde, was maar een trio echt voor de dagzege aan het rijden voorin. De Franse pro continental formaties lieten de vluchters uiteindelijk niet begaan en in de lastige slotfase werd Van Baarle met zijn medevluchters tot de orde geroepen. In een hectische finale – waarin nog vijf renners tevergeefs ten aanval trokken – ontstonden nog wat breukjes in het peloton, waardoor enkele renners extra tijd aangesmeerd kregen. Daaronder ook Mike Teunissen, Ruben Zepuntke en Martijn Tusveld.

Dat kon Van Dongen niet bekoren.,,Daarmee bereikten ze eigenlijk het tegengestelde van wat we beoogden. We vertrokken met het plan meer renners voorin het klassement te krijgen omdat we met alleen Nick van der Lijke vooraan toch wat kwetsbaar zijn. Van Baarle was sterk vandaag en heeft hard gewerkt voor – uiteindelijk een paar seconden – tijdswinst. Maar de anderen reken ik toch wel aan dat ze wat flets gekoerst hebben in de slotfase. Ze zullen niet beter gekund hebben op dat moment – de finish lag op een heuvel met een stijgingspercentage van 12 a 15 procent – maar het is natuurlijk wel jammer.”

Het was zaterdag niet bepaald een makkie, maar Marianne Vos (foto) start zondag in de laatste etappe van de GP Elsy Jacobs in de leiderstrui. Ze maakte samen met ploeggenote Lucinda Brand deel uit van een grote kopgroep, die tot de finish stand hield. Oud-wereldkampioene Giorgia Bronzini was de snelste van twintig rensters. Vos werd vierde, maar nam de leiderstrui over van ploeggenote Annemiek van Vleuten, die in de finale de aansluiting op het lastige parcours helaas miste. Vos heeft vier seconden voorsprong op Emma Johansson. Lucinda Brand, elfde in de etappe, staat zevende op zeven seconden.

“Het was een hele pittige dag”, constateerde de kopvrouw van het Rabobank Liv/Giant Team. “Gelukkig droog, maar kouder dan vrijdag en er stond meer wind. Bovendien is hier in Luxemburg geen meter vlak. De koers was hard en lastig. Ze hebben het ons heel moeilijk gemaakt, maar we hebben onze verantwoordelijkheid genomen. Gaandeweg vielen daardoor wel rensters van ons vooraan weg en helaas kon ook Annemiek in de laatste ronde op het plaatselijke circuit niet meer aanpikken.”

De winnares van de proloog van vrijdagavond moest de twintig laten gaan. Eerder was Vos al Sabrina Stultiëns en Megan Guarnier als helpsters kwijt geraakt. Pauline Ferrand-Prevot haakte tegelijk met Van Vleuten af. Alleen Lucinda Brand bleef uiteindelijk in het spoor van Vos. “Lucinda heeft een hele goede koers gereden”, vond de kopvrouw. “In de laatste ronde was ze nog in de aanval. Samen met Anna van der Breggen en Marijn de Vries. Ideaal voor ons, maar ze bleven niet voorop. Een sprint was niet te voorkomen. Lucinda heeft in de laatste twee kilometer nog prima werk voor mij gedaan, maar ik was zelf intussen ook behoorlijk naar de kloten. Jammer, dat het net geen podium is geworden, maar we hebben wel de trui in de ploeg gehouden. Dat is ook wat waard.”

De winnares van vrijdag, Annemiek van Vleuten, finishte op 2:42. Helaas te ver om in het klassement nog een rol te kunnen spelen. “Annemiek was vandaag helaas net niet goed genoeg om voor aan te kunnen pikken. Jammer na vrijdag, maar zondag kan het best wel weer anders zijn”, dacht ploegleider Koos Moerenhout. Op de laatste dag heeft Vos alle steun nodig om de leiderstrui over de streep te trekken. De verschillen zijn immers klein. De top twintig staat binnen 15 seconden. De koers wordt afgesloten met een soortgelijke etappe als zaterdag. Over geaccidenteerd terrein en met een paar steile klimmetjes in de finale.

In de derde rit van de Tour de Bretagne behield Nick van der Lijke van het Rabobank Development Team zijn tweede positie in het algemeen klassement en zijn jongerentrui. Met nog zware benen van de lange ontsnapping van een dag voordien beperkte de Zeeuw zich ditmaal tot volgen. Omdat sprinter Rick Zabel hard viel, was het aan de andere renners om de koers te kleuren in de finale. Mike Teunissen probeerde met een kopgroep van tien weg te komen maar die poging strandde.

In de etappe van La Turballe naar Le Rheu over 183,4 kilometer reed lange tijd een groep van vijf vooruit. “Daar zat niemand van ons bij” meldde ploegleider Arthur van Dongen. “Maar het team van de klassementsleider controleerde de koers vakkundig, er school geen gevaar in die ontsnapping.” Op veertig kilometer van de streep kwam daadwerkelijk alles samen. Een massasprint leek onafwendbaar, maar toch wist een tiental nog weg te rijden op de plaatselijke ronden. Daarbij Mike Teunissen van het Rabobank Development Team, maar hij zag op het allerlaatst nog vier man weg rijden en nipt stand houden, waar hij het peloton voorbij zag komen net voor de streep. Timothy Dupont werd winnaar, Martijn Tusveld was op de zestiende plek (net een positie voor Teunissen) de beste renner van de ploeg.

In het klassement was de schade uiteindelijk beperkt, maar de val van Zabel baarde Arthur van Dongen meer zorgen. “Het is al de tweede keer dat die jongen valt in twee dagen en we moeten absoluut even met hem langs de rondearts. Hij heeft namelijk een flinke bloeduitstorting op één van zijn benen en een fiks aantal schaafwonden. Zijn kansen lagen vooral in het begin van deze ronde, maar het ontbrak hem aan geluk.”

Met Annemiek van Vleuten (foto) en Marianne Vos op de plaatsen een en twee en vijf rensters bij de eerste vijftien is het Rabobank Liv/Giant Team de driedaagse Luxemburgse etappekoers GP Elsy Jacobs vrijdagavond prima begonnen. Van Vleuten zorgde in de 1,8 kilometer korte proloog voor een herhaling, want ook vorig jaar was ze op de eerste dag de beste. Uiteindelijk moest ze toen na drie dagen in het eindklassement ploeggenote Marianne Vos voorrang verlenen. Vos werd vrijdagavond op een seconde achterstand tweede.

Van Vleuten ging als een razende tekeer op het natte en technisch veeleisende parcours in het dorpje Mamer. “Ik ben er vol ingevlogen”, bekende ze kort na de huldiging. “Als je op een dergelijk parcours geen risico's neemt, dan kun je het bij voorbaat al vergeten. Er waren wel een paar bochten bij waar ik vol ben ingegaan. Een dergelijk parcours ligt me wel. De proloog die ik vorig jaar won, was ook heel kort, maar toch minder technisch.”

De overwinning werd extra gevierd, want het zat haar dit voorjaar niet bepaald mee. Vorige week moest ze daags voor de Waalse Pijl ziek naar huis. In het weekend erna ging het in de Omloop van Borsele alweer een stuk beter. Nu is de eerste overwinning van het seizoen een geweldige opsteker. “Ik had dit ook wel even nodig. Ik zat er al tegen aan te hikken. In de Energiewacht Tour ging het al lekker, maar toen werd ik voor de Waalse Pijl ziek. Daar baalde ik geweldig van. Daarna heb ik me weer bijeen gepakt. Gelukkig ging het snel beter. Ik was er vandaag ook echt op gebrand. Het parcours grondig verkend. Ik wilde het goed in me opslaan en dat werkte.”

Ze ging als eerste renster van het Rabo zestal van start en kon dus direct op de hotseat plaats nemen. Daar zag ze vervolgens tandenknarsend het hele veld binnen komen. De spanning was groot. De ontlading uiteindelijk ook. Marianne Vos bleef op een tel steken. Van Vleuten: “Dit was zeker ook een parcours voor Marianne. Eerste en tweede is natuurlijk een perfecte start. Ik kijk uit naar de komende dagen. Een leuke koers en we zijn hier met een keisterke ploeg. We gaan de posities zeker verdedigen.”

Ploegleider Koos Moerenhout verwacht een mooie koers. "Hier staat een sterk veld aan de start. We krijgen ongetwijfeld een geaccidenteerd terrein voor de kiezen en er wordt slecht weer voorspeld. Maar we zijn er als ploeg klaar voor. Dit is een prima koers waar we als team vol voor willen gaan." De ploegleider zag ook zijn andere rensters goed scoren. Sabrina Stultiëns werd 13e, Pauline Ferrand-Prevot 14e, Lucinda Brand 15e en Megan Guarnier 27e.

Het Rabobank Development Team was vandaag dicht bij de dagzege in de Tour de Bretagne. Nick van der Lijke reed in de slotfase van de tweede etappe tussen Ploemel naar La Turballe weg uit het peloton samen met Riccardo Zoidl. De Oostenrijker bleek na 174, 2 kilometer net iets sneller in de sprint om de dagzege. Ook in het klassement leidt Zoidl voor Van der Lijke. De Zeeuw van het Rabobank Development Team verstevigde de leiding in het jongerenklassement.

Opnieuw werd de volgers een nerveus koersverloop voorgeschoteld in deze Franse etappekoers. Vanwege de wind brak het peloton regelmatig in stukken en het was een trio dat uiteindelijk ook echt een kloof wist te slaan van circa vijf minuten. Een groep van tien renners - met Ruben Zepuntke van het RDT erbij – ging in de achtervolging en mede door deze actie vond na 120 kilometer een algehele hergroepering plaats. Die rust duurde niet lang, want een nieuwe kopgroep van zeven trok ten aanval. Hierbij ook Nick van der Lijke, die op twintig kilometer van de streep alleen vooraan overbleef met de latere ritwinnaar Zoidl. De twee hadden marge genoeg om te pokeren voorin de wedstrijd, waarna de Oostenrijker met een felle demarrage op 500 meter van de streep Van der Lijke kansloos liet voor de dagzege.

Ploegleider Arthur van Dongen was na afloop tevreden over het koersverloop. ,,Natuurlijk winnen we hier graag de etappe, maar Nick van der Lijke slaat voor het klassement een goede slag. Over zijn pijnlijke elleboog – woensdag opgelopen bij een val – heb ik hem vandaag niet meer gehoord. En aan zijn rijden te zien, werd hij daar ook niet door gehinderd. Tegelijkertijd zien we hier een zeer sterke Zoidl rijden, al winnaar van het Circuit des Ardennes eerder deze maand. Een man om rekening mee te houden de komende dagen. Ik denk dat het klassement pas in de laatste dagen in een definitieve plooi valt, maar deze slag hebben Nick en de Oostenrijker toch maar mooi geslagen.”

Minder positief was dat Rick Zabel vandaag tijd verloor en daardoor uitgeschakeld lijkt voor een korte klassering in het eindklassement. De Duitse winnaar van de Ronde van Vlaanderen voor beloften reed lek in de plaatselijke ronden. Hij wist weliswaar de aansluiting met het peloton weer te maken, mar had de pech dat de groep, waarbij hij aan sloot, net de besten moest laten gaan. Die schade was voor de Duitse renner van het Rabobank Development Team niet meer te repareren

VeiligheidNL, KNWU en NFTU zijn gestart met de jaarlijkse campagne 'Gebruik je kop, helm op'. Nog steeds gaan te weinig toerfietsers zonder helm op pad. Het aantal helmdragers neemt jaarlijks toe, maar (ernstig) hoofdletsel blijft een veel voorkomende kwetsuur omdat er nog steeds te veel fietsers zijn zonder helm. Rabobank staat met overtuiging achter deze campagne. Het terugdringen van ernstige blessures bij toerfietsers zit in de lift, maar met het frequente gebruik van deugdelijk beschermingsmateriaal is er nog steeds veel winst te boeken.

In 2011 kwamen in totaal 6.200 fietsers (3700 wielrenners en 2500 mountainbikers) bij de Spoedeisende Hulp (SEH) van een ziekenhuis terecht. 18% Moest worden behandeld voor hoofdletsel, waarvan 8% voor hersenletsel (6% licht hersenletsel, 2% ernstig schedel/hersenletsel). Twintig procent van de slachtoffers die op de SEH-afdeling kwam, werd opgenomen in het ziekenhuis, waarvan eenvijfde voor hoofdletsel. Hoofd- en hersenletsels zijn blessures waarvan de slachtoffers vaak langdurig hinder ondervinden. Het kan leiden tot concentratieverlies, vermindering van geheugen, chronische hoofdpijn en geïrriteerdheid. De oplossing is simpel: altijd een helm dragen.

Uit campagne-evaluatie van vorig jaar is gebleken dat een groot gedeelte van de wielrenners (89%) en mountainbikers (75%) in bezit is van een helm. Deze wordt door wielrenners (alleen fietsen 78% - in groep fietsen 87%) en mountainbikers (alleen fietsen 70% - in groep fietsen 74%) altijd/vaak gedragen. Tijdens toertochten en evenementen dragen de wielrenners ook niet altijd een helm (dit is wel verplicht); bij leden van fietsverenigingen is dit 3% en bij niet-leden ruim 1 op 5. Dus zowel de aanschaf als het dragen van een helm kan een duwtje in de rug gebruiken!

Bij de campagne wordt onder andere gebruik gemaakt van een Kop van Jut op toertochtevenementen. Door een klap op deze Kop van Jut te geven kunnen wielrenners en mountainbikers zelf zien wat de gevolgen van een val op je hoofd zijn als je geen helm draagt. Van een hersenschudding tot een schedelbasisfractuur.

Het Rabobank Development Team zag in de eerste rit van de Tour de Bretagne een poging om een treintje te maken voor sprinter Rick Zabel in een chaotische finale in het water vallen, maar troostte zich met de jongerentrui die Nick van der Lijke om de schouders mocht trekken. Zabel werd in de door de Belg Louis Verhelst gewonnen openingsetappe uiteindelijk negende.

Ploegleider Arthur van Dongen zag de 166,5 kilometer lange etappe van Sainte Anne D’Auray naar Pluvigner verlopen volgens een te voorspellen scenario. Vanaf de start werd er aangevallen, maar met het mooie weer bleek de etappe niet selectief genoeg om een massasprint te ontlopen. En dus zette de ploeg een treintje op voor sprinter Rick Zabel. Van Dongen: ,,Maar in de smalle straten van de finishplaats bleek het niet mogelijk om één en ander goed te organiseren, ons plan viel in duigen, waardoor Rick meer zijn eigen plan moest trekken. Nu wordt hij negende, anders had er zeker wel meer ingezeten. Maar in het wielrennen verloopt niet altijd alles volgens het vooropgestelde plan omdat je nu eenmaal niet alle factoren in de hand hebt."

Met de negende plaats van de Duitse winnaar van de belofteneditie van de Ronde van Vlaanderen was de rol van het Rabobank Development Team niet verteld. Zabels land- en ploeggenoot Ruben Zepuntke trok in de finale nog ten aanval in het gezelschap van de Deen Vegard Breen, maar op zeven kilometer van de streep werd deze Duits-Deens coalitie teniet gedaan. Er was tegen de inspanningen van de sprintersploegen niets in te brengen. Louis Verhelst boekte vervolgens zijn derde zege van het seizoen, maar ook Nick van der Lijke mocht mee op het podium. De Zeeuw veroverde bij de eerste passage van de finishlijn twee seconden bonificatie en veroverde zo de jongerentrui. Na afloop moest hij nog wel door de rondearts laten kijken naar een opgezette elleboog, opgelopen bij een valpartij onderweg.

Voor Arthur van Dongen is de Tour de Bretagne meer dan een voorbereidingswedstrijd op Royal Smilde Olympia’s Tour van volgende maand. ,,Deze wedstrijd past goed in de aanloop naar deze wedstrijd, maar we willen hier ook voor de prijzen mee doen. Ik denk dat die met name in de laatste vier ritten verdeeld worden, maar je moet ook in de eerste etappes heel oplettend zijn.

De omstandigheden bleken zondag in Dwars door de Westhoek te goed om onderweg verschillen te maken. In de Belgische klassieker, qua importantie in Vlaanderen de tweede achter De Ronde, werd volop aangevallen, ook door het Rabobank Liv/Giant Team, maar een massasprint bleek onvermijdelijk. Daarin ging Pauline Ferrand-Prevot (foto) vroeg aan. Op dertig meter van de finish leek zowaar een verrassing in het verschiet, maar op het laatste stukje werd de Française nog door de Belgische kampioene Jolien D'Hoore en Martine Bras gepasseerd. D'Hoore won.

De Raboploeg wist, dat ze niet moest gokken op een massasprint. “We hadden geen snelle vrouw bij ons, dus dan is het devies aanvallen. Dat hebben ze ook voortdurend gedaan. Bijna tot we scheel zagen, maar de omstandigheden waren te mooi. Geen wind en de heuvelzone lag te ver weg van de finish”, constateerde ploegleider van dienst Ruud Verhagen. Pauline Ferrand-Prevot was in het eerste deel weg in een groepje van vier, maar die onderneming was te vroeg.

In de finale ging Megan Guarnier alleen op avontuur. De Amerikaanse kampioene werd op vier kilometer van de finish ingerekend. Daarna was een massasprint niet meer te voorkomen. Pauline Ferrand-Prevot probeerde de specialisten te verrassen met een lange versnelling. Dat leek succes op te leveren toen ze op dertig meter van de meet voorop lag, maar in het allerlaatste stukje werd ze alsnog gepasseerd. Ruud Verhagen: “Podium is leuk, maar deze ploeg verdient een overwinning in een koers zonder Marianne Vos. Die gaat er heus wel komen. Dit team heeft zoveel kwaliteit. Het moet nu even meezitten.”

Het Rabobank Developement Team trok vandaag in de Ronde van Noord-Holland voortvarend ten aanval, maar zag zich - in tegenstelling tot de dag ervoor in de Wallaard Memorial - niet beloond met een plek op het ereschavot.

Met niet al te veel wind leek het er even op dat niemand de ruimte zou krijgen in deze klassieker met start en finish in Zaandam. Tot Emiel Dolfsma de knuppel in het hoenderhok gooide. De renner uit Kampen kreeg bij een eerste poging geen ruimte, maar was wel weer attent aanwezig toen een eerste kopgroep van zestien renners ontstond na circa vijftig kilometers koers. Ook Martijn Tusveld was toen van de partij net als maar liefst vijf renners van An Post. De vluchters hielden lang stand, maar konden nooit een serieuze voorsprong bij elkaar fietsen omdat het peloton niet wilde laten begaan.

Toen langs het IJsselmeer - op de terugweg naar Zaandam - het peloton opnieuw brak, wisten veertien renners een kloof te slaan. Hierbij zag ploegleider Nico van Hest opnieuw twee coureurs uit het RDT terug.Dit keer waren dat Gert-Jan Bosman en Noord-Hollander Ivar Slik. Deze groep kreeg een grotere marge, maar toch stonden de ploegen van de sprinters geen andere afloop toe dan een massasprint. Nog voor de passage van de finish op acht kilometer van de streep werd deze groep in het nekvel gegrepen. In de sprint konden de renners van het Rabobank Development Team zich niet mengen. Eerstejaars Ricardo van Dongen was op de achttiende plek de hoogst geklasseerde van de ploeg.

Woensdag was ze voor de vijfde keer de beste op de Muur van Huy in de Waalse Pijl en een paar dagen later wint Marianne Vos (foto) in Californië twee mountainbike-wedstrijden op rij. In de Sea Otter Classic, een vermaarde wedstrijd in Monterey, boekte ze vrijdag en zaterdag haar zesde en zevende zege op rij in die discipline. Na twee nationale wedstrijden in Nieuwkuijk en Norg stond in Californië net als eerder dit seizoen op Cyprus een sterk veld klaar, maar Vos was ze tweemaal de baas.

Op Cyprus, bij haar debuut als professional in het mountainbike, werd Vos in de openende tijdrit nog tweede, maar daarna won ze wel een korte cross en een cross country, plus het eindklassement. In Monterey was Vos vrijdagavond, iets meer dan 48 uur na de triomf op de weg in Wallonië de beste in de shorttrak van de tweedaagse. Ze bleef de Tsjechische Amerikaanse Katerina Nash, ook bekend van het veldrijden, en de Deense Annika Langvad voor. De verschillen waren niet groot.

Dat was zaterdagmiddag in de cross country wel het geval. Vos dicteerde samen met de Deense nummer drie van vrijdagavond de koers. De twee reden ver weg van de concurrentie en in de finale was het Vos die weer toesloeg. Ze finishte met negen seconden voorsprong op haar Deense concurrente. De nummer drie, de Canadese Catherine Pendrell, kwam op bijna twee minuten over de streep. Katerina Nash moest zelfs vier minuten toegeven.

Mike Teunissen heeft een dag in de aanval afgesloten met een tweede plaats in de Arno Wallaard Memorial. De Limburger was samen met Dylan van Baarle direct bij de les namens het Rabobank Development Team toen een kopgroep van achttien weg reed. Teunissen tekende opnieuw present toen acht vluchters in de finale de prijzen mochten verdelen. In de sprint om de zege moest de wereldkampioen veldrijden bij de beloften alleen Coen Vermeltfoort van De Rijke-Shanks voor laten gaan.

Ploegleider Richard Groenendaal kon over de afloop tevreden zijn, maar in de breedte had de ploeg best wat steekjes laten vallen, erkende hij. ,,Eigenlijk hadden we met meer renners voorin moeten zitten. Er sloot eerst een tweede peloton aan bij de kopgroep met Mike en Dylan en daar zat niemand van ons bij. Toen de derde groep aangesloten had, waren we met zeven vooraan. Maar die andere vijf mannen zaten nog naar adem te happen, toen het opnieuw uit elkaar ging. Uiteindelijk zorgt Mike voor een prima individueel resultaat, maar we moeten er als ploeg ook lessen uit trekken."

Teunissen zelf kon ook prima leven met zijn tweede plaats. ,,Dylan en ik sprongen om beurten mee als er een groep weg wilde rijden en het was mijn groep die uiteindelijk weg wist te blijven. Het viel mij niet tegen hoe fris ik nog was. Ik ben natuurlijk toch met een inhaalslag bezig omdat ik later aan het seizoen begonnen ben en nu kon ik me toch een dag lang voorin handhaven.'' In de sprint besloot de Limburger brutaal de kop te nemen nadat er volop was aangevallen in de laatste kilometers. ,,Coen Vermeltfoort kwam er nog hard overheen, maar daar bleef het gelukkig bij. Nog wat koershardheid opdoen volgende week in de Tour de Bretagne en dan hoop ik in optimale conditie aan de start te staan van Olympia's Tour."

Met een derde plaats voor Lucinda Brand (foto, podium met Vera Koedooder en Loes Gunnewijk) heeft het Rabobank Liv/Giant Team zaterdag toch tevreden afscheid genomen van de tweedaagse EPZ Omloop van Borsele. De wetenschap, dat er met een beetje meer geluk nog meer had in gezeten, kon het plezier om de podiumplek van de dit voorjaar door griep geplaagde Brand niet verhullen. “Twee weken geleden was dit nog niet mogelijk voor Lucinda, maar vandaag was ze een van de besten in koers”, constateerde team-manager Koos Moerenhout, die Vera Koedooder in een sprintje tegen Loes Gunnewijk de bloemen zag pakken.

De rit in lijn van de tweedaagse in Zeeland werd beheerst door wind, waaiers en talrijke groepjes. Het zorgde voor een prachtig koersverloop waarin de Raboploeg een vooraanstaande rol vervulde. Bij het ingaan van de voorlaatste van vijf rondes was er een grote valpartij waarbij onder anderen Megan Guarnier en Liesbet de Vocht waren betrokken. Gelukkig was dat zonder persoonlijke gevolgen. Maar de koers brak wel open. Annemiek van Vleuten maakte op dat moment deel uit van een kopgroep van zes. Lucinda Brand en Iris Slappendel raakten enigszins achterop in de chaos, maar gezamenlijk keerden ze van groepje naar groepje weer terug in de punt van de koers.

De twee Raborensters vonden in een groep van acht aansluiting bij de zes vooraan met Van Vleuten, die na haar ziekte van eerder deze week nog niet helemaal de oude is. Uit de veertien vooraan ontstond een nieuwe kopgroep van zes, onder wie Lucinda Brand. Ze voelde zich erg goed. Brand: “Ik reed heel lekker en zat heel goed in die groep. Ik voelde me absoluut niet kansloos.” Vera Koedooder plaatste echter een scherpe demarrage op het moment, dat Brand overleg voerde met haar ploegleider Koos Moerenhout.

“Dat was voor mij een ongelukkig moment”, bekende Brand, die kort daarna het verkeerde wiel koos toen Loes Gunnewijk in achtervolging ging op de ontsnapte Koedooder. “Ik koos voor het wiel van Chloe Hosking. Ik gokte erop, dat zij het wel zou gaan doen. Maar dat was een misser, want Hosking kon het wiel van Gunnewijk niet houden. En toen was het voor mij helaas te laat. Jammer, want ik had er echt bij kunnen zitten. We hebben vervolgens met zijn vieren nog wel een achtervolging georganiseerd en het verschil schommelde steeds tussen de 15 en 20 seconden. Maar echt dichterbij kwamen we niet meer.”

In de laatste kilometers bleven alleen Brand en de supersnelle Hosking over. Brand verraste de sprintster in de laatste paar honderd meter met een scherpe demarrage, die de derde plek opleverde. “Ik ben daar natuurlijk heel blij mee, maar ik heb ook het gevoel, dat er meer in zat vandaag. Ik voelde me heel erg sterk. Jammer van dat ene moment met Koos”, treurde Lucinda nog een beetje. Koos Moerenhout deelde de mening van zijn pupil. “De manier waarop Lucinda reed, was heel goed. Er zat wel iets meer in. Beetje pech van Lucinda en slim van Vera. Dat hoort er gewoon bij, maar het goede nieuws is, dat Lucinda weer helemaal terug is.”

Het Rabobank Liv/Giant Team is de tweedaagse EPZ Omloop van Borsele vrijdagavond goed begonnen. In de 19,5 kilometer lange tijdrit in Zeeland eindigden vijf renners uit het team van Koos Moerenhout en Ruud Verhagen in de top twintig. Ellen van Dijk was in de rit tegen de klok opnieuw ongenaakbaar. Ze won met bijna een halve minuut voorsprong op Loes Gunnewijk. Megan Guarnier (foto) werd keurig zevende. Lucinda Brand zorgde voor twee Raborensters in de top tien. Pauline Ferrand-Prevot werd acht seconden achter ploeggenote Brand elfde.

Team-manager Koos Moerenhout was content met de prestatie in de breedte. “Vijf vrouwen in de top twintig is helemaal niet beroerd. Zonder echte specialisten komen we er hier goed door”, vond hij. Van de zeven gestarte rensters van zijn team presteerde alleen Annemiek van Vleuten met een 22e plaats op papier enigszins tegenvallend. Maar de Gelderse moest afgelopen woensdag op het laatste moment verstek laten gaan bij de Waalse Pijl door een koortsaanval. Dan is een plaats in de middenmoot in een tijdrit twee dagen later niet zo'n rare klassering.

De tijdrit was lastig door een lang stuk langs de Westerschelde met veel wind op kop. “Een zware opgave”, constateerde Koos Moerenhout. “Maar dat maakte het ook weer extra interessant.” Voor Lucinda Brand, de derde Nederlandse in de uitslag, kwamen de zware stukken goed uit. Zij maakte juist op die plekken veel goed. Ze moest als eerste starter een tijd zetten en had pech in het begin. Brand: “De start was acht minuten later dan gepland, dus het was even lastig met 'koude benen' te beginnen, maar ik kwam er snel doorheen. Ik kon daarna goed beenritme houden zowel wind mee als tegen. Al was de omschakeling wel lastig.”

Koos Moerenhout was blij met de wedstrijd, die geheel los staat van de 'rit in lijn' van zaterdag rond 's-Heerenhoek. Moerenhout: “Ik vond het zeker een nuttige test voor onze rensters. Ze rijden niet wekelijks een tijdrit en met het oog op het WK ploegentijdrit is dit een hele nuttige wedstrijd. Met name de andere houding is iets waar ze aan moeten wennen. Dat gaat natuurlijk in wedstrijdverband het beste. Als ze het dan ook nog goed doen, kunnen we al helemaal tevreden zijn.”

Zaterdag staat een koers over 120 kilometer op het programma, vijf ronden van 24 kilometer rond 's-Heerenhoek. Die race staat helemaal los van de tijdrit, die als extraatje door de organisatie van de EPZ Omloop van Borsele aan het programma is toegevoegd. De Raboploeg ziet er zaterdag iets anders uit. Pauline Ferrand en Roxane Knetemann starten niet. Liesbet de Vocht wordt toegevoegd aan de ploeg, die verder bestaat uit Lucinda Brand, Iris Slappendel, Megan Guarnier, Thalita de Jong en Annemiek van Vleuten.

Ze had een goed gevoel in de aanloop naar de Waalse Pijl, maar de zwaarste eendagskoers van het jaar winnen, was helemaal geen zekerheid voor Marianne Vos. De wereldbekerwedstrijd in de Ardennen was haar eerste op de weg sinds de prachtige overwinning in de Ronde van Vlaanderen van tweeëneenhalve week geleden. Tussendoor reed ze alleen een MTB-wedstrijd, in het Drenthse Norg. “Dan is het altijd maar weer afwachten hoe het gaat. Zo was ik een tijd terug in de Trofeo Binda niet goed genoeg. Dat zou zomaar weer kunnen gebeuren.“

Maar het ging wel goed in Wallonië. Vos won niet afgetekend, maar op het palmares maakt dat niet zoveel uit. Bovendien was het plezier over de derde wereldbekerzege van dit voorjaar er niet minder om. “Het klinkt wellicht raar, maar het blijft voor mij ondanks alles hartstikke spannend. Iedere keer als ik win, voelt dat weer als nieuw”, bekende Vos, die dit keer niet dezelfde fout wilde maken als in 2012. Toen ging ze op de slotklim in Huy te vroeg aan, waarna de Amerikaanse Evelyn Stevens haar verraste. “Een krachtsexplosie kan ik ook maar een keer doen op zo'n klim. Die wilde ik dit keer niet verspillen in een poging om weg te komen. Ik wilde na die fout van vorig jaar dit keer zo lang mogelijk wachten en dat pakte erg goed uit.”

Het was desondanks loodzwaar. “Iedereen denkt, dat ik hier zomaar win, maar er spelen zoveel factoren een rol. Zonder goede ploeg bijvoorbeeld wordt het een flink stuk lastiger. Bovendien was het vreselijk zwaar en deed het ontzettend veel pijn. Ik voelde me weliswaar goed, maar de Waalse Pijl is wel een hele afmattende wedstrijd. Op de Muur van Huy winnen, is nooit gemakkelijk. Het is ook een kwestie van keuzes maken. Dat ging vorig jaar niet goed, maar dit keer wel.”

Het team kreeg na de vijfde zege van Vos op de Muur van Huy sinds 2007 na afloop alle lof toegezwaaid. Vos: “Ik was torenhoge favoriete. Dat voelde de ploeg ook, maar het team heeft het werkelijk formidabel opgepakt. We hebben als ploeg onze verantwoordelijkheid genomen. In het begin liep het even niet zo lekker, maar al snel ging het soepeler draaien. De meiden hebben vervolgens de koers formidabel goed gecontroleerd. In de finale waren Pauline en Megan grandioos. Zonder hen win ik hier echt niet. Zij knapten veel vuil werk op. Ik ben eigenlijk in een zetel aan de voet van de Muur afgezet.”

Donderdag stapt Marianne Vos op het vliegtuig naar Californië, waar ze zaterdag in Monterrey haar MTB-campagne voortzet in de Sea Otter Classic. Vos: “Weer een heel ander verhaal, maar ik heb er ontzettend veel zin in. Het is een heel eind reizen, maar ik kijk er toch echt naar uit.”

Bij de foto: emoties na weer een fraaie overwinning. Marianne Vos en Pauline Ferrand-Prevot vallen elkaar in de armen op de Muur van Huy.

Met een flitsende sprint heeft Marianne Vos (foto) woensdag voor de vijfde keer in zeven edities de Waalse Pijl gewonnen. Het was al haar derde wereldbekerzege op vier koersen dit jaar. Ze heeft stevig de leiding in dat klassement. Vos startte als torenhoge favoriete in de zwaarste wereldbekerwedstrijd van het jaar en mede dankzij het beresterke werk van haar ploeg kon ze de verwachtingen waarmaken. Ruim 35 rensters begonnen in Huy aan de steile slotklim. Vos wachtte de ontwikkelingen af en zette in het zicht van de finish van kop af aan. Alleen de Italiaanse Elisa Longo Borghini en de Zuid-Afrikaanse Ashleigh Moolman konden volgen, maar dat duo legde het in de sprint duidelijk af.

De koers verliep lange tijd vrij gesloten. De Raboploeg nam haar verantwoordelijkheid en controleerde in dienst van favoriete Vos het gebeuren. Op de laatste twee klimmetjes voor de Muur van Huy brak het peloton uiteindelijk in stukken. In de eerste groep van ruim 35 rensters had Marianne Vos gezelschap van Pauline Ferrand Prevot en Megan Guarnier. De laatste twee zetten zich aan kop van de groep en ze maakten zo een aanval van Tatiana Guderzo onschadelijk. De Italiaanse reed enige tijd solo voor de kopgroep uit, maar door het werk van Ferrand-Prevot en Guarnier was haar voorsprong nooit groter dan een halve minuut. Uiteindelijk werd Guderzo gegrepen en bereikten de eersten in groep de voet van de akelige muur.

Op de Muur waren een paar kleine aanvalletjes, maar Vos gaf geen krimp. Ze wachtte de sprint af. In de laatste honderd meter sprintte de wereld- en olympisch kampioene haar concurrentes uit het wiel. In het zicht van de finish kon ze al juichen waardoor Longo Borghini en Moolman nog een stuk dichterbij kwamen, maar de overwinning van Vos kwam niet meer in gevaar. Om de nummer twee en drie aan te wijzen moest er wel een finishfoto aan te pas komen. Longo Borghini won met nipt verschil.

'Sterke ploeg'

Koos Moerenhout was uiteraard dik tevreden. “Het kostte de nodige moeite, maar Marianne heeft zoveel klasse, dat ze meerdere situaties naar haar hand kan zetten. Vandaag dus ook”, meldde de team-manager met een brede lach. “Ik ben natuurlijk heel blij met deze overwinning, maar we moeten niet het team vergeten. De ploeg heeft prima gefunctioneerd. Megan en Pauline waren in de finale formidabel voor Marianne. Maar eerder verrichtten onze team-captain Lucinda Brand, Sanne van Paassen en Roxane Knetemann ook prima werk. Voor Roxane was het extra moeilijk, want zij werd pas dinsdag aan de ploeg toegevoegd toen Annemiek van Vleuten ziek werd, maar ze heeft het prima gedaan.”

Het Rabobank Liv/Giant Team staat woensdag op volle oorlogssterkte aan de start van de wellicht leukste klassieker bij de vrouwen, de Waalse Pijl. Ploegleider Koos Moerenhout selecteerde naast favoriete en viervoudig winnares Marianne Vos (foto) Megan Guarnier, Lucinda Brand, Sanne van Paassen, Pauline Ferrand-Prevot en Roxane Knetemann. De laatste verving op het laatste moment de zieke Annemiek van Vleuten. Het vrouwenpeloton krijgt in de Ardennen dezelfde finale voorgeschoteld als later op de middag de mannen. Met tweemaal de beklimming van de supersteile Muur van Huy. Bij de tweede passage ligt de finish.

Marianne Vos won de edities van 2007, 2008, 2009 en 2011 en ze staat opnieuw als torenhoge favoriete aan de start. Ploegleider en team-manager Koos Moerenhout ziet dit niet als een handicap. “Met de druk van de favorietenrol kan onze ploeg heel goed omgaan”, verzekert hij. “Het zal zeker niet makkelijk zijn, want we krijgen wel degelijk met een paar sterke blokken te maken. Maar wij proberen de rol van het favoriet zijn om te draaien. Wij beginnen niet met een last aan de koers, maar met de wetenschap, dat we iemand in de ploeg hebben, die heel lastig te verslaan is. En Marianne niet alleen. Onze rensters kunnen allemaal kort eindigen. Het team is sterk met de kopvrouw, maar ook zeer sterk in de breedte.”

Zo werd Lucinda Brand vorig jaar in dienst van AA Drink-leontien.nl vierde op de steilste aankomst van de voorjaarsklassiekers. Dit keer staat ze als ploegmaat van Marianne Vos aan de start. Vos slaagde er in 2012 niet in om 'de Flèche', een van haar favoriete wedstrijden, te winnen. Evelyn Stevens ging haar vooraf. Moerenhout: “Een teken, dat ook Marianne er iedere koers 100 procent voor moet gaan. Het gaat ook bij haar niet vanzelf, al denken veel mensen van wel. De motivatie is optimaal. Marianne wil altijd graag winnen, maar zeker een koers als deze.”

Vos is persoonlijk voorvechter van meer 'monumenten' op het programma bij de vrouwen. Koos Moerenhout ondersteunt haar daarin volledig. “We zouden graag meer 'monumenten' van de mannen opgenomen zien worden in het programma van de vrouwen. Daarom zijn we ook zo blij met de Ronde van Vlaanderen en de Waalse Pijl. Zeer aansprekende wedstrijden. Niet alleen in het vrouwenpeloton zelf. Het zit er aan te komen. We hebben ook Omloop Het Nieuwsblad en Gent-Wevelgem. We zouden graag Luik-Bastenaken-Luik en Parijs-Roubaix daarbij zien komen. En waarom niet?”

Jasper Bovenhuis bezorgde het Rabobank Development Team zondag de zege in de Friese Woudenklassieker. De renner uit Staphorst verraste de sprinters in de slotkilometer met een laatste uithaal. En boekte daarmee zijn eerste zege van het seizoen. Sprinter Wim Stroetinga had met een tweede plaats het nakijken, derde werd Robin Wennekes. Ivar Slik was met een negende plaats de tweede renner van het team in de uitslag namens de ploeg.

Zonder sprinter leek de ploeg van Richard Groenendaal een probleem te hebben in de nationale klassieker in Nederland. Alles liep in de slotfase samen en een snelle man had men niet aan boord. Bovenhuis: ,,We hebben best een paar renners die goed kunnen aankomen, maar tegen mannen als Wim Stroetinga kunnen we niet op. Dus probeerden we het om en om met een aanval. Ivar Slik was net weer terug gepakt, toen het even stil viel. Achter me zat een ploeggenoot die af kon stoppen en toen heb ik alles op alles gezet.” Dat plan slaagde en bezorgde Bovenhuis een zege die zeer welkom was. ,,Natuurlijk is het mooi om de goede benen die ik al een seizoen lang heb, nu ook eens te verzilveren. Als ploeg draaien we al een tijd goed, maar eigen succes is natuurlijk ook welkom.”

Een rustige start was er niet bij in de Friese Woudenklassieker. Al na twintig kilometer kwamen er zestig man vooruit, daar bleven er uiteindelijk ongeveer veertig van over. Ploegleider Richard Groenendaal zag zijn renners aanvallend rijden en dat werd ook nog eens beloond met de zege van Jasper Bovenhuis. ,,De renners waren goed vandaag, maar het is vooral knap dat je een wedstrijd zo kunt afronden, als de koers op een massasprint lijkt af te stevenen. Maar we weten dat Jasper een goede korte tijdrit kan rijden en dat deed hij hier in volle finale ook.”

Het Rabobank Liv/Giant Team heeft de huid zondag in de Ronde van Gelderland duur verkocht, maar een massasprint met een haast voorspelbare overwinning van Kirsten Wild was niet te voorkomen. In de finale probeerden Annemiek van Vleuten (foto) en Roxane Knetemann nog uit de greep van het peloton te ontsnappen, maar Van Vleuten sneuvelde in het gezelschap van de Britse Sarah Gillow als laatste op vier kilometer van de streep. Een nieuwe sprintzege van de Mark Cavendish van het vrouwenpeloton, Kirsten Wild, was vervolgens onontkoombaar.

De Raboploeg zag voor de start verheugd, dat er veel wind stond, maar die blies uiteindelijk nooit uit de juist richting om het peloton de kant te trekken. “Het eerste deel was het veel wind mee en in de finale wind tegen. Nooit stond het uit de goede hoek. Jammer, want alleen onder de juiste omstandigheden was hier een massasprint te voorkomen”, constateerde ploegleider van dienst Ruud Verhagen.

De Britse Sarah Gillow ging solerend de finale in. Op dertig kilometer van de finish had ze nog ruim twee minuten voorsprong. Op de plaatselijke ronde probeerde eerst Roxane Knetemann het gat met de koploopster te overbruggen. Nadat Knetemann was teruggevallen in het peloton demarreerde Annemiek van Vleuten onmiddellijk. In een sterke cadans overbrugde ze de marge met Gillow van ongeveer een halve minuut, maar de twee koploopsters waren vervolgens niet opgewassen tegen de gebundelde krachten van de sprintersploegen. Vier kilometer voor de streep was het avontuur voorbij en kon de beresterke Wild in feite al juichen.

De belofteneditie van Luik-Bastenaken-Luik heeft net geen podiumplaats opgeleverd voor het Rabobank Development Team. Martijn Tusveld klom met de drie besten omhoog vandaag, maar zag vanuit de achtergrond nog enkele mannen aansluiten. Daarna werd de Utrechter in de strijd om de derde plaats net verslagen door de Belg Jasper Stuyven, waardoor hij eindigde op een vierde stek. De winst ging voor het tweede jaar op rij naar de Deen Michael Valgren Andersen.

Net geen podium dus voor Tusveld. Het enthousiasme van Arthur van Dongen werd er niet door getemperd. ,,Martijn heeft een zeer goede koers gereden en laten zien dat hij heel wat in zijn mars heeft op dit selectieve terrein. Bij het oprijden van de laatste beklimming - de Côte de Ans - zat hij gewoonweg bij de drie besten in koers. Maar daar reden Valgren Andersen en de nummer twee bij hem weg en helaas voor hem kwam uit de achtergrond een groepje terug. Maar ik hoop dat Martijn hier het vertrouwen opdoet dat hij voor maar weinig mannen onder hoeft te doen op dit terrein en dat dit zijn seizoen en zijn vertrouwen een flinke 'boost' zal geven."

Het Rabobank Development Team zat goed in de wedstrijd, eigenlijk van begin tot eind. Lang werd de koers bepaald door een zevental koplopers met daarbij namens het team van Arthur van Dongen de Duitser Ruben Zepuntke en de Limburgse wereldkampioen bij de beloften Mike Teunissen. Nadat de groep zelfs tot over de vier minuten voorsprong had gehad, streek in de finale een select eerste peloton op de vluchters neer. Daarbij ook Daan Olivier (later terug geworpen door pech) en Martijn Tusveld. De laatste hield de eer van de ploeg tot het laatst hoog en besloot de wedstrijd op plaats vier.

Drie renners van het Rabobank Development Team reden vandaag de tweede wedstrijd uit de UCI Nations Cup: La Côte Picarde. Rick Zabel - de winnaar van de Ronde van Vlaanderen voor beloften - reed weer met de Duitse selectie, Jasper Bovenhuis en Dylan van Baarle startten in het oranje van de KNWU. De renners kregen 172 kilometer af te werken en finishten in Mers-les-Bains (Somme).

Met nog 85 kilometer te gaan reed een groep van zeven weg. In de voorlaatste plaatselijke omloop kwam het peloton onder impuls van onder meer de Nederlanders weer aansluiten, waarna in de slotomloop een nieuw elitegroepje van vijf ontstond. Deze groep sprintte uiteindelijk om de zege. Caleb Ewan uit Australië won de wedstrijd, hij was vorig jaar tweede in de wegwedstrijd op het WK voor junioren in Limburg. Rick Zabel hoefde alleen de Fransman Christophe Laporte voor te laten gaan in de sprint van het peloton en werd dus zevende.

KNWU-talentcoach Frank Pennings zag voor Nederland met name Jasper Bovenhuis een sterke koers rijden. "Natuurlijk was het beter geweest als er één van onze renners in die laatste ontsnapping had gezeten, maar we hadden vandaag met veel pech af te rekenen. Jasper Bovenhuis maakte een zeer sterke indruk, maar moest twee keer terugkomen van achterstand, één keer door een valpartij, de tweede keer na een lekke band. Daardoor ontbrak het hem net aan de power om de kloof naar de vijf koplopers te dichten, al heeft hij nog flink aan kop van het peloton lopen sleuren in de finale. Ook Dylan van Baarle reed nog een keer lek op een ongelukkig moment. Het tempo lag de hele dag zo hoog dat het veel kracht kostte om dan voorin het peloton terug te keren. Toen bleek dat de vijf vluchters gevlogen waren, hebben we vervolgens met de KNWU-selectie de kaart Yoeri Havik uitgespeeld. Die wordt dan achtste, nog wel op een lekke band. Gezien de omstandigheden was dat het maximale vandaag, meer kon ik niet van de renners verwachten.’’